Od św. Błażeja do jabłek
Od św. Błażeja do jabłek: Jak Kościół przejął starą ludową tradycję?
Aleteia Polska / red 3 lutego 2025, 12:13 źródło: https://deon.pl/
3 lutego Kościół katolicki wspomina św. Błażeja – biskupa i męczennika z przełomu III i IV wieku, znanego jako opiekun osób cierpiących na schorzenia gardła. Według legendy święty uratował chłopca, który zadławił się ością ryby, co ugruntowało jego wizerunek jako cudotwórcy. Na pamiątkę tego wydarzenia wierni otrzymują błogosławieństwo za pomocą skrzyżowanych świec, zwanych „błażejkami”, które przykłada się do szyi podczas modlitwy o zdrowie.
• 3 lutego Kościół wspomina św. Błażeja, patrona chorych na gardło.
• Św. Błażej zasłynął legendą o uratowaniu chłopca, który zadławił się ością ryby.
• W dniu św. Błażeja wierni przyjmują błogosławieństwo za pomocą świec zwanych „błażejkami”.
• W niektórych parafiach poświęca się również jabłka, symbol zdrowia i długowieczności.
• Jabłka w tradycji ludowej uważano za ochronę przed chorobami gardła i układu oddechowego.
• Zwyczaj święcenia jabłek ma korzenie w przedchrześcijańskich wierzeniach o magicznej mocy owoców.
• Kościół przejął ten zwyczaj, podkreślając, że uzdrowienie pochodzi od Boga, a nie od jabłka.
• Tradycja jest szczególnie żywa na Podhalu, gdzie jabłka suszy się i wykorzystuje przez cały rok.
• Poświęcone jabłka rozdawano rodzinie, zwłaszcza dzieciom i starszym, by wzmocnić ich zdrowie.
• Współcześnie zwyczaj przypomina o znaczeniu modlitwy i łączy wiarę z ludową tradycją.
• Duchowni podkreślają, że poświęcone jabłko to nie talizman, ale znak Bożej opieki.
• Praktyka ta pozostaje wyrazem ludowej pobożności i dziedzictwa kulturowego.
Jabłko – owoc, który chroni przed chorobami
W niektórych parafiach, obok świec, poświęca się także jabłka. Ten owoc od wieków symbolizuje zdrowie, młodość i długowieczność. W kulturze ludowej wierzono, że poświęcone jabłko zabezpiecza przed infekcjami gardła i układu oddechowego. Po powrocie z kościoła dzielono je między domowników, zwłaszcza dzieci i seniorów, by wzmocnić ich odporność. W regionach takich jak Podhale suszono je, aby wykorzystywać ich „uzdrawiającą moc” przez cały rok.
Od ludowych rytuałów do kościelnej tradycji
Zwyczaj błogosławienia jabłek ma korzenie w przedchrześcijańskich wierzeniach. Jabłko uznawano za owoc o magicznej mocy – palono jego skórki, by okadzać chorych, co miało odpędzać złe moce. Kościół, zamiast odrzucać ten zwyczaj, nadał mu nowe znaczenie. Poświęcenie jabłek stało się symbolem przypominającym, że źródłem uzdrowienia jest Bóg, a nie sam owoc.
Dawne obrzędy w XXI wieku
Choć współczesna medycyna oferuje skuteczne metody leczenia, tradycja święcenia jabłek przetrwała w wielu regionach Polski jako element ludowej duchowości. Dziś praktyka ta nie tylko łączy wiernych z przeszłością, ale też podkreśla rolę modlitwy w trosce o zdrowie. Jak podkreślają duchowni, poświęcone jabłko to nie talizman, ale znak zawierzenia Bożej opiece.
Czy warto podtrzymywać zwyczaj?
Nawet jeśli nie wszędzie kultywuje się ten obrzęd, jego symbolika pozostaje aktualna. Poświęcone jabłko może stać się rodzinnym gestem troski – nie tylko o zdrowie, ale też o zachowanie bogactwa tradycji. Warto więc 3 lutego sięgnąć po ten owoc, by – jak mawiali przodkowie – „zjeść je na zdrowie” i przypomnieć sobie o sile wiary.
